Kapıların Ardından

| 17 Ocak 2007

Hayat bazen hiç ummadığımız bir anda kapalı kapılar ardından seslenir bize, en umudumuzu yitirdiğimiz vakilerde bile, en yalnız olduğumuz vakitlerde bile, yalnız olmadığımızı seslenir bize. Bu ses aslında bazen yakınlarda bazen uzaklarda duyulur. Tıpkı kalbimizin kopan parçaları gibi. Dünya tek bir şey üzerine kurulmuş. O da SEVGİ. Sevgi olmadan insanlar rahat ve kolay yaşayamazlar insanlıklarını, sevgi şefkat demek, sevgi karşılık demek, sevgi ilgi beklemek, sevgi sevilmeyi beklemek, bazen dostça bazen daha dostça(aşkça) ama her seferinde sevgi ön planda. Sevgiyi yaşamak, sevgiyi paylaşmak. Hepsi iç içe duygular. Duygularım o kadar karmaşık, kalp atışlarım o kadar düzensiz(ve hava da o kadar soğuk ki :P) hayatım o kadar sıcak bir sevgiye ihtiyaç ki. Bunu ne kelimeler nede cümleler anlatabilir ifade etmek için… Yaşadığım hayatın içinde büyük bir kalabalık var. Ve ben bu kalabalığın içinde yapayalnızım. Sıcaklığa, bazen sıcak bir dokunuşa, bazen sıcak bir tebessüme, bazen sıcak sözlere bazen de sıcak bakışlara sahip bir çift göze çok ihtiyacım var. Özlemimin tarifi yok. Sadece ihtiyacım var. 🙂

Tags:

Category: Melankoli

About the Author ()

Comments are closed.