Seni Özlüyorum

| 17 Ocak 2007

Her insanın içinde bir özlem dalı vardır mutlaka, herkes bir şeylere özlem duyar. Yeni bir şey keşfeder, bir öncekinin özlemi azalır. Yeni olan daha fazla özlenir. Ama insan hayatının öyle bir noktasına gelir ki artık yeni şeyler istemez. Elinde tuttuğu dalın da elinden gitmesini istemez. Çocuksu bir gülümseme belirir yüzünde. Yaşamının dönüm noktasına geldiğini hisseder bir anda. Duyguları tıpkı bir sel gibi, özlem duyduğuna akmaya başlar. Ne duvarlar çekilir, set setler örülür, ne barajlar yapılır. Ama hiç bir güç, bu duygu selinin sahibine ulaşmasını engelleyemez. Sadece her şeyin bir yeri, bir de zamanı vardır. Sadece zaman, her şey için zaman, hatta o anı, o zamanı yaşamak için bile zaman lazım. Kederden, üzüntüden, göz yaşından uzak bir hayatım olsun istiyorum. Bunları seninle de paylaşmak istiyorum. Bırak zaman artık bize doğru aksın, bütün sevgileri biriktirelim kalbimizde. Sonra da onları paylaşalım birbirimizle…
Sana olan özlemim hiç bitmesin,
Artık hayatımın ışığı sönmesin,
Bırak ta gözlerin gözlerime,
Tenin’de tenime,
Dudakların da dudaklarıma değsin,
Kalbimizdeki sevgi hiç bitmesin,
Bizi birbirimizden hiç bir güç ayıramasın…

Tags:

Category: Melankoli

About the Author ()

Comments are closed.